Szklarstwo Ziemi Kłodzkiej

Tradycje szklarskie ziemi kłodzkiej sięgają średniowiecza. Najstarsza pisemna wzmianka na ten temat pochodzi z 1358 r. W tym okresie funkcjonowały tzw. huty leśne. Wokół tych manufaktur powstawały osady zamieszkałe przez hutników i ich rodziny. Do najstarszych wyrobów kłodzkiego szklarstwa należało szkło taflowe, używane do przeszklenia okien. Jak dotąd nie udało się zlokalizować metodami archeologicznymi najstarszych hut. Atrybucja poszczególnych wyrobów jest również utrudniona ze względu na ich podobieństwo do szkieł czeskich. W rejonie kłodzkim w XVIII i XIX w. działały m.in. huty szkła w Jugowie, Lasówce, Strachocinie i Batorowie. Pierwsza huta w Szczytnej została założona w 1836 r., a druga w 1890r. Obie należały do rodziny Rohrbachów. W 1864 r. Franz Losky założył hutę szkła kryształowego w Stroniu Śląskim. W pierwszej połowie XX w. powstała huta szkła w Polanicy Zdroju. Odrębny rozdział w dziejach kłodzkiego szklarstwa stanowi 2 poł. XX w. W tym czasie działali tu tacy artyści jak Zbigniew Horbowy czy, pracujący nadal, Stefan Sadowski. W 1975 r. Horbowy został kierownikiem artystycznym zakładu "Barbara" w Polanicy Zdroju, gdzie prowadził Studio Projektantów, z którym związani byli L. Pijaczewska, K. Krawczyk i Cz. Zuber. Jednym z dużych sukcesów komercyjnych Horbowego było wprowadzenie na przełomie lat 60. i 70. tzw. szkła antico z zatopionymi pęcherzykami powietrza. Działalność Sadowskiego to z kolei artystyczna rzeźba szklana. Są to już głównie projekty z lat. 90. XX w. oraz z pierwszych dekad wieku XXI. W Muzeum Ziemi Kłodzkiej możemy oglądać wystawę stałą prezentującą dokonania rzemiosła szklarskiego tego rejonu. Podane informacje zostały zaczerpnięte z książki "Współczesne kłodzkie szkło artystyczne na tle tradycji szklarstwa ziemi kłodzkiej", do kupienia w Muzeum.